تفاوت گچ استاکو و پاریس در نحوه تولید آن هاست که باعث می شود مقاومت و زمان گیرش متفاوتی داشته باشند. گچ استاکو در واقع همان گچ بتا همی هیدراته است. این گچ با ماشین کاری و سنگ زنی سنگ گچ (کلسیم دی هیدرات) تولید می شود که به طور طبیعی و فراوان در اکثر نقاط دنیا یافت می شود.
پس از آسیاب و طبقه بندی مناسب، گچ با مواد افزودنی مختلف مخلوط می شود تا به ویژگی های محصول مورد نظر برسد. بسته به تکنیک تولید، نوع سنگ گچی که به عنوان ماده اولیه استفاده می شود و نسبت اختلاط آب، مقاومت گچ می تواند بسیار متغیر باشد.
علاوه بر این، قابلیت جذب آب آن می تواند مثل اسفنج باشد یا مانند سنگ مرمر، هیچ آبی جذب نکند. هم چنین انواع گچ می تواند چگالی های مختلفی داشته باشد. همه این موارد باعث تفاوت انواع مختلف گچ از جمله گچ استاکو و پاریس می شوند.
نحوه تولید گچ استاکو
یکی از تفاوت های گچ استاکو و پاریس در نحوه تولیدآنها است. گچ استاکو به عنوان پوشش بیرونی دیوارهای گچی یا سیمانی استفاده می شود. این گچ معمولاً ترکیبی از ماسه، سیمان پرتلند، آهک و آب است. اما ممکن است شامل ترکیبی اختصاصی از افزودنی ها از جمله الیاف و اکریلیک های مصنوعی باشد که استحکام و انعطاف پذیری آن را افزایش می دهد.
گچ استاکو مدرن را می توان به عنوان یک لایه پایه و یک لایه نهایی استفاده کرد. این نوع گچ که کاربردهای بسیار متنوعی دارد، در مقایسه با استفاده از گچ سه لایه سنتی، نازک تر است و سریعتر خشک می شود.
تاریخچه استفاده از گچ استاکو
گچ استاکو به عنوان مصالح ساختمانی، یک دیوارپوش با دوام، با ظاهری زیبا و مقاوم در برابر آب و هوا است. به طور سنتی از آن به عنوان تزئین دیوارهای داخلی و خارجی استفاده می شد که در یک یا دو لایه نازک مستقیماً روی سطح سنگ یا آجر را پوشش می داد.
پوشش نهایی معمولاً حاوی یک رنگ یکپارچه بود. برای ظاهر بهتر با افزودن الیاف به آن بافت داده می شد. از این نوع گچ می توان به عنوان گچ زیرکار استفاده کرد. زیرا رنگ روی آن به خوبی می نشیند و دیوار صاف و یکدست به نظر می رسد.
با گذر زمان و با معرفی و توسعه روش های ساخت با تکنولوژی پیشرفته تر، گچ برای کاربردهای جدید با افزودن یک شبکه تقویت کننده یا صفحه های فلزی قابل استفاده شد. با این کار امکان افزایش ضخامت و تعداد لایه های گچ کاری به وجود آمد. این باعث افزایش مقاومت گچ استاکو و محافظت آن در برابر ترک خوردگی شد.
در برخی از مناطق ایالات متحده با آب و هوای گرمتر (مانند کالیفرنیا، نوادا، آریزونا، نیومکزیکو و فلوریدا)، گچ استاکو معمولا برای گچ کاری نمای بیرونی ساختمان های مسکونی و تجاری استفاده می شد. گچ کاری با گچ استاکو در سال های 1970 به بعد به خاطر افزایش هزینه های سنگ تراشی و آجر محبوبیت زیادی پیدا کرد.
نحوه استفاده از گچ استاکو
کاربرد گچ استاکو در نمای ساختمان نیاز به آماده سازی هایی دارد. مانند هر ماده ای که بر پایه سیمان است، گچ باید مقاوم باشد تا در برابر ترک خوردگی حرکتی مقاومت کند. بنابراین در لایه پایه باید از تخته پلاستیکی یا مش، که با میخ یا پیچ به قاب سازه متصل شده است، استفاده کرد تا گچ استاکو روی آن از مقاومت لازم برخوردار باشد.
هم چنین می توان از گچ آکریلیک در لایه نهایی برای پوشاندن ترک های ریزی که ممکن است بعدا به وجود بیاید استفاده کرد. روکش های اکریلیک انعطاف پذیر این قابلیت را دارند که روی ترک ها کشیده شده، ظاهر را بهبود بخشیده و عبور رطوبت از پشت گچ را محدود می کنند.
هم چنین در مواردی که قاب کار چوبی یا فولادی است برای جلوگیری از فرسودگی یا زنگ زدن آن پیش از استفاده از گچ استاکو موادی مقاوم در برابر آب و رطوبت روی قاب زده می شود که عمر گچ کاری را افزایش می دهد.
این مانع هم قاب را در برابر باران و رطوبت محافظت می کند و هم به بخار آب اجازه می دهد تا از گچ کاری خارج شود و بنابراین از ترک خوردن آن جلوگیری می کند.
گچ پاریس چیست؟
گچ پاریس، گچی با سرعت گیرش بالاست که متشکل از پودر سفیدرنگ با مش ریز (کلسیم سولفات همی هیدرات) است. گچ پاریس را با آب مخلوط می کنند و پس از اینکه خشک می شود، سفت و مقاوم می شود. گچ پاریس از زمان های قدیم شناخته شده است و دلیل نامگذاری آن کف آن در نزدیکی پاریس برای اولین بار است.
گچ پاریس به طور کلی پس از خشک شدن منقبض نمی شود و ترک نمی خورد و آن را به ماده ای عالی برای ساخت قالب های ریخته گری تبدیل می کند.
کاربرد گچ پاریس
یکی از تفاوت های گچ پاریس و گچ استاکو در کاربرد آنها است. از گچ پاریس معمولاً برای پیش ساخت و نگهداری قسمت هایی از گچ بری های تزئینی که روی سقف ها و قرنیزها قرار گرفته است، استفاده می شود.
از گچ پاریس همچنین در پزشکی برای ساختن گچ و بی حرکت نگه داشتن استخوان های شکسته در حین بهبود استفاده می شود، اگرچه بسیاری از گچ های ارتوپدی مدرن از فایبرگلاس یا ترموپلاستیک ساخته شده اند اما هنوز هم استفاده از گچ برای اتل بندی متداول است.
کاربرد گچ پاریس درکارهای هنری نیز رایج است. برخی از مجسمه سازان به طور مستقیم با گچ پاریس کار می کنند، زیرا سرعت گیرش بالای این گچ به کار سرعت می بخشد و مجسمه ساز را قادر می سازد به سرعت به ایده اصلی برسد. در قرون وسطی و رنسانس، از گسو (گچ پاريس مخلوط با چسب) بر روی صفحات چوبی، گچ، سنگ یا بوم استفاده می شد تا زمینه را برای رنگ آمیزی رنگ و روغن ایجاد کند.
طرز تهیه گچ پاریس
طرز تهیه گچ پاریس و گچ استاکو نیز تفاوت هایی دارد. گچ پاریس با گرم کردن سولفات کلسیم دی هیدرات یا گچ در دمای 120-180 درجه سانتی گراد (248 تا 356 درجه فارنهایت) تهیه می شود. می توان با افزودن مواد دیگر به گچ پاریس، زمان گیرش آن را بالا برد تا گچی مقاوم برای دیوار تولید شود. این گچ هم چنین از دیوار و اجزای داخلی آن در مقابل آتش سوزی محافظت می کند.
جمع بندی
تفاوت گچ استاکو و گچ پاریس در نحوه تولید آن هاست که باعث می شود مقاومت و زمان گیرش متفاوتی داشته باشند. به همین دلیل کاربرد این گچ ها نیز با هم متفاوت خواهد بود.
گچ استاکو از زمان های قدیم برای گچ کاری نمای بیرونی و داخلی ساختمان ها استفاده می شده است. گچ پاریس نیز به دلیل امکان شکل پذیری و زمان گیرش کمتر در کارهای با ظرافت بیشتر مثل گچ کاری های تزئینی یا کارهای پزشکی کاربرد دارد. انتخاب نوع گچ مورد استفاده کاملا بستگی به کاربرد مورد نظر شما داشته و انواع مختلف گچ برای استفاده های مختلفی مناسب هستند و ویژگی های لازم را دارند.
خرید گچ از درب کارخانه
برای خرید گچ سفیدکاری و خرید گچ زیرکار با قیمت عمده از درب کارخانه از محصولات سوپرگچ فولاد نو و آزادگان دیدن فرمایید:
قیمت گچ
برای اطلاع از قیمت روز گچ سفیدکاری به صفحه قیمت گچ مراجعه کنید.
Add a Comment